فیلم سازان ایران به جای روشنگری عامل گسترش خرافات بودند

فیلم سوته دلان علی حاتمی را که لینک آن در بالاترین داغ شده بود دیدم. نمی دانم برای چه این فیلم سازان دوست دارند تعزیه خوان باشند؟ 
ولی یک نکته که در این فیلم توجه مرا جلب کرد این بود که امامزاده داوود پای اصلی این فیلم بود. خرافات. 
اکثر فیلم های قبل از انقلاب را که نگاه می کنی همینگونه است. به جای اینکه با خرافانی مانند امامزاده و شفا مبارزه کنند خود عامل گسترش این خرافات بوده و هستند.
امیدوارم نسل بعدی فیلم سازان ما در جهت زدودن خرافات بکوشد نه گسترش آن.
البته علی حاتمی در سریال هزاردستان چهره دروغینی را از زنده یاد شعبان جعفری نشان داد. به راستی چرا فیلم سازان باید دروغگو باشند؟ چرا باید خرافات گستر باشند؟
این فیلم سازان چه نقشی در مبارزه با خرافات داشته اند؟ آیا یک فیلم ایرانی سراغ دارید که کمی در آن از زیانهای روزه سخن گفته باشد؟ آیا فیلمی را سراغ دارید که عزاداری محرم برای امام حسین که اکنون در بهشت مشغول صفا با حوریان بهشتی است را به نقد کشیده باشد؟